Wykonywany przez bohaterkę filmu utwór to wyśpiewana historia zmian klimatycznych opracowanych na podstawie oficjalnych danych meteorologicznych z okresu 1722–2022. Wokalistka swój występ opiera jedynie na wysokich i niskich tonach. Dźwięki coraz wyższe oznaczają sezony zbyt ciepłe, natomiast dźwięki niższe sezony zbyt chłodne.
Liliana Zeic w swojej pracy inspiruje się dwiema postaciami. Pierwszą jest Gottfried Reyger, osiemnastowieczny botanik i meteorolog, który systematycznie prowadził obserwacje pogody w obszarze Gdańska. Drugą osobą jest Benita Cempel, wróżka, chiromantka i nauczycielka geografii, prowadząca w latach dziewięćdziesiątych w telewizji Sky Orunia program „Od magii do nauki”. To nieoczywiste zestawienie posłużyło artystce do stworzenia postaci łączącej w sobie figurę nauczycielki, badaczki, patrzącej w niebo obserwatorki, wieszczki i wróżki.
W pracy przeplatają się klimatologia i chiromancja: czytanie nieba z czytaniem dłoni. Liliana proponuje nam wizję klimatolożki-wieszczki, która o zmianach pogody opowiada językiem magii. Jednocześnie stawia pytania: co się stanie, kiedy z ust osoby, która mówić ma o naukowych faktach, usłyszymy głos ignorujący intelekt i przemawiający prosto do serca? Czy uwierzymy wróżce, czy może coś w nas czekać będzie na ukrytą w niej nauczycielkę? Czym się różni język magii od języka nauki? I w końcu: jakim kodem opowiadać otaczający nas świat, by wyśnić sobie to, co śnić chcemy?
scenariusz | reżyseria: Liliana Zeic
wystąpiła: Natalia Pancewicz
kamera: Anu Czerwiński
postprodukcja wideo: Anu Czerwiński
postprodukcja audio: Paweł Rychert
współpraca: dr Janusz Filipiak
tłumaczenie: Ewa Bodal
podziękowania dla Anny Dzierzgowskiej oraz Wielokulturowego Liceum Humanistycznego im. Jacka Kuronia
wideo zrealizowano w ramach festiwalu NARRACJE #14: Czułe punkty. Gdańsk-Orunia 2023
