Liliana Zeic (Piskorska)
  • Bio
  • Prace
    • Intarsje | 2024
    • Perełki
    • Popołudniowa filiżanka herbaty
    • Portret Natalii Bobrówny w pracowni
    • Intarsje | 2023
      • Little sun
      • Kiedy nasze miesiączki się zsynchronizują, nastanie morze krwi
      • Dziewczyny
    • Ta która patrzy w niebo
    • Włóżmy w ziemię wilgotne ziarenko lnu
      • Pokrzywnice
      • Tańczące owoce magnolii
      • Włóżmy w ziemię wilgotne ziarenko lnu 1-4
      • Miotlarka 1
      • Zbłąkane jagody 1
      • Patrząc w słońce przez liście dziurawca
      • Rośliny
      • Na jagody
      • Śpiochy
    • Szanowna Pani
    • kadzidła dla instytucji które złamały mi serce
    • Benefits of BDSM for trauma survivors | Tkanki twórcze
    • Na dębach rosną jabłka
    • Lato nadeszło dzisiaj całkowicie
    • Łagodny bieg w dół
    • Zeic
    • Sourcebook | Książka źródeł
      • Oczy
      • 2339 listów 8 574 strony
      • Ogórki
      • portret narcyzy żmichowskiej
      • szkic do Narcyzy Żmichowskiej
      • Wahlverwandtschaften #1
      • Przydatne wiązania
      • Z gleby pod tym domem
      • Wahlverwandtschaften #2
      • Wahlverwandtschaften #3
      • Panny Borówczanki #1
      • Biała dama
      • W każdej z tych dwójek jedna zewnętrznie zmężczyźniała się
      • rysunki
      • tekst
    • Sosna z sześcioma rękami
    • My wszystkie
    • Osiemnaście choinek
    • Nie chciałbym o tym mówić w kościele
    • Małpa z czerwoną twarzą
    • Silne siostry powiedziały braciom
    • Dobrze napisana ustawa
    • Piąta kolumna
    • Ład prawny
    • Praktyki grupowe
      • Strajk Kobiet Wrocław
      • Kolektyw Manifa Toruńska
      • Manifa Bydgoszcz
      • Inicjatywa Manifa Poznań
      • Dziewuchy Toruńskie
      • Strajk Kobiet Kłodzko
      • Strajk Kobiet Zgorzelec
    • Jest mi z tym dziwnie
    • Ziele łaski
    • You’re going to love the lavender menace
    • It’s barbaric, but hey, it’s home
    • Public Displays of Affection
    • Unicestwić przez mówienie
    • Zemsta Stalina
    • O chorobach roślin
    • Pole w którym jestem zakopana
    • Asymetria językowo-płciowa
    • Autoportret z pożyczonym mężczyzną
    • Geje i artyści powodują wzrost PKB
    • Podróż
    • Robię sobie dobrze sztuką
    • Suki. Autoportret z kochanką
    • Więcej prac
      • Wilczyca
      • SCUM
      • Rosa Winkel
      • Niesort
      • Wolność i równe traktowanie (…)
      • Popatrz, Sarenka. Ryje aż błotko lata
      • Czakramy Polski
      • Sposoby kamuflażu we współczesnej Polsce
      • Jedenaście oskórowanych świerków
      • Bliskości
      • autoportret podwójny
      • Błękitna krew
    • wystawy indywidualne
      • Ręce mam wypełnione pracą
      • Włóżmy w ziemię wilgotne ziarenko lnu
      • Pokrzywnice
      • Siedzą panny kołem, jastrzębia powieszono
      • Płonie gwiazda na Betlejem
      • Długi marsz przez instytucje
      • Skutki uboczne
  • Publikacje
  • Teksty
  • Kontakt
  • pl
  • en

Na dębach rosną jabłka 2021

obiekt (siano łąkowe, sznur z włókna pokrzywy, szpilki) 115x 61x4cm
folia termotransferowa na tkaninie, 140x330cm

Próba stworzenia wizualnego symbolu queerowego ciała przetwarzającego traumę, nienormatywnego ciała będącego w traumie. Słowa-klucze, którymi otoczona jest grafika związane są bezpośrednio z doświadczeniami przetwarzania traumy poprzez nienormatywne praktyki seksualne, czyli BDSM. Symbol stworzony jako hybryda merystem – roślinnych tkanek twórczych (czyli tych, które umożliwiają wzrost i podział) oraz galasów: tkanek roślinnych przetwarzanych i kontrolowanych przez nie-rośliny. Galasy to charakterystyczne struktury roślinne, tworzone przez niektóre owady roślinożerne jako własne mikrosiedliska. Wyrośla te nazywane są galasami za łacińskim galla – dąb-jabłko lub cecidiami, z greckiego kikidion – cokolwiek co tryska.

Tytuł pracy pochodzi z wiersza dla dzieci Jana Brzechwy Na wyspach Bergamutach z 1945 roku. W latach 50-tych anonimowy cenzor określił twórczość Brzechwy jako: „antropomorfizację i to najgorszego gatunku”.Rzeczywistość przedstawioną w tym wierszyku można uznać za utopię, z góry nieudaną metaforę, stan niemożliwy do osiągnięcia.

Wg zasad terapii, traumę mogą przepracowywać jedynie osoby, które już są bezpieczne. Co więc mogą zrobić te, którym świat nie daje podstaw bezpieczeństwa?

Skład siana łąkowego wykorzystanego do powstania obiektu: tymotka łąkowa 5%, kostrzewa łąkowa 15%, kostrzewa czerwona 10%, kostrzewa trzcinowa 5%, życica trwała 34%, wiechlina łąkowa 10%, życica westerwoldzka 5%, życica wielokwiatowa 5%, koniczyna biała 5%, lucerna siewna 5%, zioła 1%.

widok ekspozycji, CSW Kronika, fot. Julia Pałkowska
< 1 / 15 >

widok ekspozycji, CSW Kronika, fot. Julia Pałkowska

© 2025 Liliana Zeic (Piskorska)