Liliana Zeic (Piskorska)
  • Bio
  • Prace
    • Benefits of BDSM for trauma survivors | Tkanki twórcze
    • Czerwona mgła
    • Na dębach rosną jabłka
    • Lato nadeszło dzisiaj całkowicie
    • Łagodny bieg w dół
    • Zeic
    • Sourcebook | Książka źródeł
      • 2339 listów 8 574 strony
      • Ogórki
      • Ściski
      • portret narcyzy żmichowskiej
      • szkic do Narcyzy Żmichowskiej
      • Wahlverwandtschaften #1
      • Przydatne wiązania
      • Z gleby pod tym domem
      • Wahlverwandtschaften #2
      • Wahlverwandtschaften #3
      • Panny Borówczanki #1
      • Biała dama
      • W każdej z tych dwójek jedna zewnętrznie zmężczyźniała się
      • rysunki
      • tekst
    • Sosna z sześcioma rękami
    • My wszystkie
    • Osiemnaście choinek
    • Nie chciałbym o tym mówić w kościele
    • Małpa z czerwoną twarzą
    • Silne siostry powiedziały braciom
    • Dobrze napisana ustawa
    • Piąta kolumna
    • Ład prawny
    • Praktyki grupowe
      • Strajk Kobiet Wrocław
      • Kolektyw Manifa Toruńska
      • Manifa Bydgoszcz
      • Inicjatywa Manifa Poznań
      • Dziewuchy Toruńskie
      • Strajk Kobiet Kłodzko
      • Strajk Kobiet Zgorzelec
    • Jest mi z tym dziwnie
    • Ziele łaski
    • You’re going to love the lavender menace
    • It’s barbaric, but hey, it’s home
    • Public Displays of Affection
    • Unicestwić przez mówienie
    • Zemsta Stalina
    • O chorobach roślin
    • Pole w którym jestem zakopana
    • Asymetria językowo-płciowa
    • Autoportret z pożyczonym mężczyzną
    • SCUM
      • Straszna Triada
      • SCUM/manifest
      • SCUM/działalność 2016/1
      • SCUM/dziennik
      • SCUM/przygotowania
      • SCUM/ćwiczenia z obserwacji
      • Andy Warhol – autoportret
      • SCUM/narzędzia
      • Valerie
    • Niesort
    • Wilczyca
    • Wolność i równe traktowanie (…)
    • Geje i artyści powodują wzrost PKB
    • Rosa Winkel
    • Podróż
    • Zawsze będę z tobą
      • Zaręczyny. Dzień z Alicją i Jackiem
      • Kuchnia Eli Jabłońskiej
      • Mój fetysz – Józef Robakowski
      • Matryca z profesora Smużnego
    • Robię sobie dobrze sztuką
    • Suki. Autoportret z kochanką
    • Więcej prac
      • Popatrz, Sarenka. Ryje aż błotko lata
      • Czakramy Polski
      • Sposoby kamuflażu we współczesnej Polsce
      • Ćwiczenia z Oddychania
      • Niewidoczne!
      • Jedenaście oskórowanych świerków
      • Rewolucje – wideo do spektaklu
      • Bliskości
      • Sceny kanibalistyczne
      • autoportret podwójny
      • Błękitna krew
      • Kobieta do Zjedzenia
      • Autoportret z Escapelle
      • Moi ulubieni aktorzy porno
      • Blackout
      • Wszystkie piękne dziewczęta i wszyscy piękni chłopcy
    • wystawy indywidualne
      • Pokrzywnice
      • Siedzą panny kołem, jastrzębia powieszono
      • Płonie gwiazda na Betlejem
      • Długi marsz przez instytucje
      • Skutki uboczne
  • Publikacje
  • Teksty
  • Kontakt
  • pl
  • en

It’s barbaric, but hey, it’s home 2018

instalacja
dywan, stelaż, audio, włącznik ręczny

Mając 5 lat obejrzałam w kinie Grunwald pierwszy w swoim życiu film: klasykę disneyowskiego kina Aladyn, który miał premierę w 1992 roku. 120 minut czystej magii dużego ekranu: uliczny złodziejaszek o złotym sercu, latający dywan, zły wezyr, arabska księżniczka i jej ojciec sułtan, dżin uwięziony w lampie, małpki i papugi, a wszystko dziejące się w magicznym świecie Orientu – fikcyjnym mieście Agrabah. Miejscu, które 41 procent wyborców Trumpa uznało, że powinno zostać zbombardowane.

Aladyn to także jeden z niewielu disneyowskich filmów animowanych, których treść została zmieniona już po premierze kinowej. Pod naciskiem protestów, Disney zgodził się wyciąć dwa wersy z otwierającej film piosenki Arabic Nights. Wycięto słowa: „Where they cut off your ear, If they don’t like your face” i zastąpiono je zdaniem: „Where it’s flat and immense, And the heat is intense.” Nie zgodzono się wyciąć jednak kolejnego zdania w piosence: „it’s barbaric but hey it’s home”.

Aladyn to animacja, w której jak w soczewce skupiają się różne odcienie stereotypowych, kolonialnych przedstawień Bliskiego Wschodu. W końcu „Orient jest bytem pod politycznym i ideologicznym zarządzaniem Zachodu. Zachód, odnosząc się zawsze do siebie jako Centrum, opisuje, uczy i rządzi Orientem z zewnętrznej strony. Dlatego Orientalizm to dyskurs władzy oparty na ideologii, co prowadzi do zmanipulowanej jego reprezentacji.” (Edward Said, Orientalism, tłum. własne).

…

Wyprodukowano w ramach Transgresje Festival 2018: Spokój, w budynku nieczynnego toruńskiego Kino-Teatru Grunwald.

 

 

< 1 / 7 >

© 2023 Liliana Zeic (Piskorska)